سلام

این بار میخوام یه خاطره براتون تعریف کنم امیدوارم که براتون مفید باشه.

چند سال پیش خیلی احساس نیاز میکردم . دوست داشتم که مثل قدیما که علماءبرای خودشون استاد اخلاقی داشتن و دائما کنارشون بودن من هم یه استاد اخلاق داشته باشم که تموم اعمالم رو زیر نظر داشته باشه تا بگه چی کار کنم تا راه صد ساله رو یک شبه برم وبه جایی برسم.خیلی حرم حضرت معصومه التماس میکردم که منو کمک کنن تا اینکه به این فکر افتادم که به نزد عارف کامل حضرت آیت الله بهجت برسم واز ایشان بخوام تا یک استاد اخلاق به من معرفی کنن .صبح زود به حرم مشرف شدم ودیدم که طبق معمول نزدیک ضریح نشسته و مشغول ذکر هستن . کنارشون نشستم تا این که سرشون رو بلند کردن و به من نگاه کردن . به ایشون گفتم : میخوام یک استاد اخلاق به من معرفی کنین. ایشون گفتن که اسمت چیه ؟ گفتم :محمد مهدی گفتن که از کدوم شهر هستی؟ گفتم : سمنان گفتن که: استاد شما آقای محمد مهدی سمنانیه. تعجب کردم و گفتم حاج آقا خودم رو میگید . گفتن که بله خودتو میگم استادت خودتی به هر چه که میدونی عمل کن اون چیزی که نمیدونی هم از یه جایی بهت گفته میشه.از اون موقع تا همین چند روز پیش فکر میکردم که این توصیه فقط مخصوص من بوده و مثلا ایشون تو وجودم چیزی دیده که گفته اونچه که نمیدونی از یک جایی بهت گفته میشه.تا اینکه چند روز پیش با یکی از دوستان صحبت میکردم به من گفت که آیا از آقای بهجت خاطره ای داری؟ منم از دهنم این خاطره پرید و گفتم . دوست نداشتم که بگم چون این رو یک مساله خصوصی وبیان یک فضیلت برای خودم میدونستم ولی خدا خواست و گفتم . به محض این که جواب آقای بهجت رو بیان کردم ایشون گفتن که اتفاقا یک حدیثی رو در این باره دیدم که این مساله کلیت داره یعنی هر کس به اون چیزایی که میدونه عمل کنه خداوند اونو به اون چیزایی که نمیدونه آگاه میکنه .

دنبال این حدیث خیلی گشتم تا اینکه تو کتابای معتبر شیعه و سنی این حدیث و احادیث زیادی رو در این باره از رسول اکرم و امام باقر و امام صادق مشاهده کردم که یکی از اونا رو اینجا براتون میارم .امیدوارم قدر این حدیث رو بدونین و به اون عمل کنین و نتیجه اش رو تو زندگیتون ببینین که از گنجهای آسمونیه:

هر کس به آنچه میداند عمل کند خداوند او را به آنچه که نمیداند آگاه میکند.

سلام

از اینکه دیر اومدم منو ببخشید .

میدونین این دفعه میخوام از دلم بگم.

در مورد مولا باید باور کرد که حتما یک روزی میاد .

یک روزی حتما خورشید طلوع میکنه که میگن اولین روز ظهوره.

از تو میدونا و مساجد که رد میشم با خودم میگم که یه روزی میرسه که مردم از توی خونه هاشون میریزن بیرون و شیرینی پخش میکنن و اسپند دود میکنن چون دیگه وقت خوشحالیه دیگه غربت تموم شده دیگه میتونیم آقامونو ببینیم که تو تلویزیون به ما میگه که چقدر دوستمون داره از اینکه دوران غیبت رو با سلامتی ایمان گذروندیم. میدونید چرا اینو میگم چون تو حدیثی از امام سجاد خوندم که کسانی از مومنین که با سلامتی ایمان در دوران غیبت قائممون میمیرن ثواب هزار شهید رو دارن اونم شهیدایی که در جنگ بدر و احد در رکاب رسول اکرم به شهادت رسیدن .این ارزش زندگی با ایمان در دوران غیبته.

پس قدر خودمونو بدونیم و سعی کنیم ایمان کاملی داشته باشیم .خدا هم که بیشتر از حد توانمون به ما تکلیف نکرده هر اندازه که میتونیم قبول میکنن .

میدونین من گاهی وقتا چشمای پسرمو میبوسم. میدونین چرا؟ چون اگه من زنده نبودم امید دارم پسرم زمان حضرت رو ببینه.این نیت و این خبرو فرشته های خدا که اطراف همه هستن و افکار و اعمال ما رو ثبت میکنن به آسمونها میبرن و فرشته ها دست به دعا بر میدارن خدا هم که شاهده دل آقا هم آگاه میشه خوشحال میشه شاید یه مقداری از غمش کم میشه آخه بزرگترین غمدیده تو این دنیا خودشه.میدونین چرا ؟ چون دراین مدت طولانی عمرشون چه ظلمهایی که از مردم بیگناه ندیدن چه کودکان گرسنه و تشنه ای که ذره ذره آب شدن و تو بقل مادراشون جون ندادن بخاطر ظلم . ما ندیدیم چون حجت خدا نیستیم . ما فقط چند تا مظلوم اونم تو تلویزیون دیدیم. ولی آقا همه رو دید و اون دل مهربونش گرفت. ناله کرد و از خدا خواست ظهورش رو زودتر برسونه. ولی میدونین چیه باید همه دعا کنیم . بزرگی میگفت خدا به دعای تک تک ما ترتیب اثر میده و لحظه به لحظه ظهور رو نزدیک تر میکنه.

من واقعا فکر میکنم که ظهور خیلی خیلی نزدیک شده میدونین از کی ؟ از وقتی که اون بزگمرد پیدا شد بازوی رهبرمون شد . کمر همت بست که مقدمات ظهور رو مهیا کنه . از روزی که بعد از صحبتاش گفت الهم عجل فرجه وسهل مخرجه و جعلنا من انصاره و اعوانه والمستشهدین بین یدیه اونم تو سازمان ملل که همه بشنون . همه بگن این آقا که رئیس جمهور ایران ازش نام میبره کیه که آرزوی ظهورشو داره که دوستن داره خدا زودتر اورو برسونه تا یارش بشه تازه بعدش هم تو رکابش شهید بشه. رئیس جمهوری که تو قلب کشور کفر مهربونترین و محبوبترینه. او که پوز همهء ظالمای دنیا رو به زمین زده وهمه جا صحبت از محبت اسلام میکنه .

خدایا خودت کمکش کن تا هر چه سریع تر مولامون بیاد .منم تو همین وبلاگ عکس آقام حضرت مهدی رو بندازم وبنویسم :

بیا تا گل بر افشانیم ومی در ساغر اندازیم    فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم ...

صبا خاک وجود ما بدان عالیجناب انداز       بود کان شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم ...

حسین علیه السلام وقتی به خون مقدسشون غوطه ور شدن نه تنها انسانهای آزاده دنیا رو عزادارکردن (که عشق آدما به حسین (ع ) خودش یه بحث مفصلیه )بلکه موجودات دنیا و فرشتگان و جنیان و آسمانها و زمین هم در طول تاریخ به عزای حسین نشسته اند.

ای کاش ما هم مثل خیلی از اولیاءالهی میدیدیم اونچه که دیگران نمیبینن اونوقت دنیا برامون رنگ و بوی دیگه ای پیدا میکرد .اونوقت ما هم جور دیگه ای برای حسین اشک میریختیم.خدا قسمتمون کنه!

مطالب در مورد عشق موجودات به حسین زیاده ان شاءالله باز هم در این باره از کتابای معتبر براتون مینویسم

((این عکس رو گذاشتم چون بارزترین مورد عزاداری موجودات برای اون حضرته. ذوالجناح اسب با وفای امام حسین که یادتون نرفته.

وقتی امام حسین به خاک افتاد اسبش از او دفاع میکرد به سواران حمله میکرد و اونها رو از زین به زمین می انداخت و لگد کوب میکردتا اینکه یال وپیشانی به خون حسین (ع) آغشته کرد دوان وشیهه کشان میاومد. اهل حرم صدای شیههء اسب رو شننیدن . با لب تشنه دوان دوان بیرون اومدن. فکر کردن براشون آب آورده . اسب حسینو دیدن که بی حسینه . فهمیدن که دیگه بی بابا شدن . این اسب با وفا در پشت خیمه ها در عزای حسین اونقدر سر به زمین کوبید تا ازغصه مرد.

( مناقب- سوگنامهء آل محمد- مدینه المعاجز - ترجمهء نفس المهموم -امالی صدوق)

نمیدونم این مطلب چرا این جوری شد آخه نمیخواستم در مورد ذوالجناح بنویسم دائما از این مطلب به اون مطلب منتقل میشدم. ازاون شیره تو اون حسینیه به اون عزاداری عجیب حیوانات اطراف کوه الوند ازاونجا به اون کبوتره توی خونهء امام صادق بعد به مطلب عزاداری جغدها بعد برای انتخاب عکس رسیدم به ذوالجناح

نمیدونم چه مصلحتی تو کاره " فقط میدونم آقام حسین این اسب رو خیلی دوست داره ."))

اما ادامهء مطلب

شماها حتما جغد رو میشناسین.

همون پرنده که به شوم بودن معروفه.با اون چشمای وحشتناک و صدای غم انگیزش .

شاید اگه یه شب اونو ببینین با خودتون فکر کنین که به همین زودیا یه بلایی به سرم میاد چون اونو شوم میدونین.

این مطلب رو بخونید شاید نظرتون نسبت به این پرندهء دوست داشتنی!عوض بشه .

جغد در زمان سابق تو خونه ها زندگی میکرد .وقتی مردم غذا میخوردن میومد نزدیک سفره شون وغذا پیشش میریختن اونم میخورد .

وقتی امام حسین به شهادت رسید از آبادانی بیرون رفت ودر خرابه ها وکوه ها وصحراها جا گرفت وگفت چه امت بدی هستید. شما فرزند پیغمبر خودتونو میکشید من از شما امنیت ندارم شاید منم بکشید.(امام رضا(ع))

وقتی امام حسین به شهادت رسید این پرنده عزادار شد جغد دیگه روزا پیداش نمیشه وروزا روزه میگیره واندوهناکه وشب از لونش خارج میشه وافطار میکنه ودائما برای مصیبت حسین(ع) ناله وگریه میکنه تا صبح بشه .(امام صادق(ع))

این مطلب رو. علامه مجلسی در کتاب حلیه المتقین صفحه(389و390)از امام رضا(ع)درحیث معتبر وامام صادق (ع) طی چند روایت نقل میکنن.